Veel gepuft

Zo op straat werd er gisteren een massage aangeboden door een oud mannetje. Letterlijk anderhalve tand in zijn mond en maar lachen. Ik moest naast hem komen zitten. Even gedaan. Voor nog geen twee euro zou hij me wel eens even onder handen nemen. Toen ik geen belangstelling had, liet hij me zijn plastic zakje zien waarmee hij kon laten zien dat hij er helemaal klaar voor was. Toen ik wegliep, zakte de prijs van de massage met de helft. Toch maar afgeslagen en doorgelopen naar de ijssalon. Achteraf was de massage goedkoper geweest. Vrijdagochtend bepakt en bezakt naar DHL om wat spullen naar huis te sturen. Ik moet me teveel sjouwen, vooral op Java dadelijk. Doosje volgepropt, het paste maar net. Ben nog best lang binnen geweest. Moest een formulier invullen voor de douane van wat er allemaal in de doos zit met een waarde erbij. Zelfs van de spullen die ik van huis had meegenomen. Best wel gek eigenlijk omdat ik daarvoor de rekening nog kan verwachten. Ik hoop niet dat al te veel ben vergeten want alles zat natuurlijk al in de doos. Het kost wel wat, maar in dit geval scheelt het me 5,5 kilo spullen meesjouwen. En dat heb ik er wel voor over. Daarna op jacht naar mijn paspoort dat ik ruim twee weken geleden heb afgegeven. Aangezien Gusti, zo heet de man, me niet erg hard terugbelde, besloot ik zelf maar eens langs te gaan. Een wandelingetje van een uur. DHL zit aan de andere kant van Ubud als waar ik mijn paspoort had ingeleverd. Nog steeds mijn paspoort dus niet terug en vanaf morgen is het weekend. Ik heb wederom gelogen en gezegd dat ik Ubud zondag verlaat en niet meer terugkom. Hij belt me maandag en geeft mijn paspoort in het hotel in Legian af. Ben benieuwd anders is he in trouble! Even bij de supermarkt pleisters gekocht. Heb een blaar van mijn flip flops. Het afrekenen ging hetzelfde als toen ik van de week die elastiekjes had gekocht. Bonnetje invullen, betalen bij de kassa en daar ligt dan je aankoop klaar. Ook zoiets. Ik kreeg 125 rupiah terug. Dit is zo weinig, niet eens 10 cent en dat wisselgeld hebben ze niet. Je krijgt dan een snoepje. Is dat niet schattig? Ik denk ook dat je er andersom niet mee kunt betalen, maar ala. Heb ik al een keertje eerder gehad. Moet je in NL doen, dan denk ik dat je uitgelachen of uitgescholden wordt als caissière. Daarna even doorgelopen naar Kopi Desa omdat ik toch in de buurt was en even gedag wilde zeggen. Via een kruip door sluip door route om de traptreden te ontwijken. Een of ander wazig paadje ingelopen en ineens stond ik daar midden in een rijstveld. Een beetje om me heen te kijken, omdat ik geen kant meer op kon. Volgens mij stond ik op private property. Ineens hoorde ik een stem 'are you lost?' Yep, I was. De goede man heeft me weer het goede pad op gestuurd en na een kwartiertje lopen was ik waar ik moest zijn. De bekende Americano besteld met deze keer 2 chocolade koekies. Die gingen er wel in! Morgen moet ik weer terug omdat er een eentje niet meer was waar ik mee op de foto wil voor de Wall of Fame. Na die klim van de vulkaan wordt dat tripje een eitje, of juist niet. Vannacht stond ik om 2 uur naast mijn bed. Me aankleden voor de klim. Wat Hollandse speculaasjes als bodem naar binnen geduwd en off we go. In de taxi naar de vulkaan, Mount Batur. Aangekomen werden we voorgesteld aan onze gidsen, zaklamp in de hand geduwd en een ontbijtpakketje. Tocht kon beginnen. 3 kilometer naar boven wandelen op een lastig pad. Hoe hoger we kwamen des te meer ik buiten adem raakte. Het laatste uur als een klein kind aan de hand genomen door een gids. Ik was echt kapot. Dat is lang geleden dat ik me zo uit heb moeten sloven. Eenmaal boven stond er een enorme harde wind en omdat ik aardig bezweet geraakt was en nat was dus, voelde het nog kouder. Ik heb zelfs mijn muts op gehad. Ik was bang dat ik mijn oren zou verliezen, die waren bevroren. Bij de eerste echte stop gebleven en besloten geen pas meer verder te zetten naar helemaal de top. De zonsopgang kon ik van hieraf ook prima zien. Toch nog overgehaald door Eddie de gids om een stukje verder te gaan. Het was maar drie minuten lopen en niet steil. Ik zei dat als het vier minuten zou duren, ik terug zou gaan en daar moest hij wel om lachen. Een schitterende zonsopgang gezien. De die hards gingen door naar boven, dus het was niet heel erg druk. Na een paar uur boven te hebben gestaan nog wat afgedaald naar gaten op de vulkaan waar warme lucht uit kwam. Dat was handig, kon ik even defrosten. Een bakje koffie hielp hier ook nog aan mee. Toen weer die hele klim naar beneden. Regelmatig rol je over de rotsen een stuk naar beneden wat het nodige armzwaaien opleverde. Ik hoop niet dat ik van al het gezwaai meer spierpijn heb dan in mijn benen en billen. Zou mij zomaar kunnen overkomen. De tocht naar beneden kostte wat minder kruim dan de tocht naar boven. Maar je moest toch goed uitkijken. Een paar zijn er toch wel op de billetjes gegaan en dat is niet fijn in die rotsen. Onderweg heb ik volgens mij gehallucineerd. Ik zag overal rustplekken die er niet waren. Ik dacht aan een terrasje of zo. Even uitrusten en dan weer door. Maar dat feest ging niet door. De weg naar beneden leek oneindig. Steeds als we dachten dat we er bijna waren, zagen we nog steeds geen auto's. Doorlopen dus maar. De tocht begint best gezellig. Het is net of je een leuke wandeling gaat maken. Als je dat denkt, kom je van een koude kermis thuis. Terug naar mijn villa gebracht en als eerste terug naar bed. Wilde alleen maar liggen en kon geen boe of bah meer zeggen. Wat een tocht en daar ook nog voor betalen. Ik had het niet willen missen. De zonsopgang was echt super maar ik weet na vandaag ook wel dat ik dit nooit meer doe. Vandaag moest ik dus weer terug naar Kopi Desa als ik op de Wall of Fame wilde komen. Ik had even een berichtje gestuurd om er zeker van te zijn dat ze er waren. En ik had gezegd dat ik met de taxi zou komen omdat ik na vannacht niet meer wist hoe ik moest lopen. Ik was zelfs te moe om onder de douche te gaan. Keurig opgehaald met de motorbike. Lekker een Americano gedronken met uiteraard een koekje erbij en mezelf beloond op een fruitsalade. Daarna gaan eten bij een leuk tentje in Penestanan en op de motor weer voor mijn villa gedropt. Weer een heerlijk dagje dus. Ben nog een beetje stijf en ondanks dat ik nog met een sok in mijn gympen heb gelopen, geen blaren. Wel vier uur lang een voetmassage gehad door het lopen over de stenen. Morgen naar de Blue Lagoon. Hier is overigens niet de film opgenomen. Tenminste ik denk van niet. Eat, pray & love is er wel geweest. De eerste twee zal ik zeker vinden, de derde misschien ook nog wel..... Maandag verkassen naar Legian. Ik weet niet of ik daar een goede wifi verbinding heb. Even afwachten maar. Voor zolang het weekend nog duurt bij jullie; een fijn weekend allemaal!!