Van Bali naar Java

Vrijdag. Rustige dag gehad. Na een nacht van niet slapen alleen tussen de middag gaan lunchen. Verder heb ik vandaag ook mijn paspoort terug gekregen. Bijna drie weken 'kwijt' geweest en dat voor een stempeltje. Maar door dat stempeltje zou ik nu kunnen blijven tot 4 oktober van dit jaar. Mmm, klinkt goed en erg aantrekkelijk. Vannacht ook weer niet geslapen. Ik heb last van mijn bovenrug en dat straalt helemaal uit naar mijn arm. Dit heeft als gevolg dat ik niet kan liggen maar ook lastig kan zitten zonder te vergaan van de pijn. Alleen staan gaat me redelijk goed af. Ik kan makkelijk in slaap vallen en overal, maar staand slapen gaat zelfs mij niet lukken. Geen feest dus. Zaterdagochtend mijn backpack ingepakt na mijn sunny side up ontbijtje. Ik heb niets meer gekocht, dus alles paste weer. Toch fijn. Ik had doorgekregen dat een taxi naar het vliegveld ongeveer 150.000 zou moeten kosten. Via de suite waar ik sliep, 80.000 en uiteindelijk 55.000 betaald en veel te vroeg op het vliegveld aangekomen. Van vorig jaar kon ik me nog herinneren dat Denpasar een leuk vliegveld had. Dat was nu over, ze zijn enorm aan het verbouwen. Het is vanaf Denpasar naar Yogya een uurtje vliegen met een uur tijdsverschil. Een uurtje terug dus. Eenmaal aangekomen op het vliegveld, mijn backpack opgehaald en naar buiten gelopen. Wat nu? Ik moest een taxi hebben om bij het hotel te komen. Veel bekijks wederom en de taxichauffeurs vliegen op je af en willen je graag brengen. Bij de informatiebalie geweest om te vragen waar de taxi's waren met meters. Daarvoor moest ik over het spoor. Ik met tas en al het spoor dus over op zoek naar een taxi. Geen idee wat ik aan het doen was, ik wist nog net dat ik Yogya was. Op een gegeven moment zag ik een taxi staan. De chauffeur lag een uiltje te knappen. Die was zo over na mijn geklop op het raam. Wakker worden, ik wil naar mijn hotel. Krijg geen rupiah van de prijs afgekregen, helaas. Het hotel overtreft mijn stoutste verwachtingen. Wat een luxe! Ik dacht al veel hotels gezien te hebben maar dit is een toppertje. Kost wat, maar in dit geval heb je dan ook wat. Bij het inchecken ontvangen met een welkomstdrankje (zonder koekje) en ik kreeg meteen een upgrade. Geen idee waarom, maar prima dacht ik. Ik zit op de begane grond en als ik over de drempel struikel van mijn kamer ga ik kopje onder in het zwembad. Na de wandeling met de conciërge naar mijn kamer, heb ik wel even moeten opletten. Ik zou hier zo verdwalen en mijn kamer zomaar niet kunnen vinden. En ik heb me natuurlijk onderweg staan vergapen aan de inrichting. Het houtsnijwerk, de beelden, de vazen, glas in lood, de bouwstijl. Helemaal gaaf. Als je wilt googlen voor pics, The Phoenix Hotel in Yogyakarta. Hier blijf ik drie nachten. Aan de conciërge gevraagd of ze een hotel arts hadden. Meestal hebben ze die wel bij dit soort hotels. Je kunt hier een kookworkshop doen, lekker masseren, een toer door het hotel en zelfs een cursus tafelmanieren. Zou sterk zijn als ze geen arts hebben. Na 45 minuten stond hij aan de deur van mijn kamer met een assistente. Keurig wit jasje aan, indrukwekkend naamplaatje op zijn borst. Na wat onderzoekjes heb ik weer andere pillen gekregen. Ik hoop dat deze aanslaan, want nog een nacht niet slapen ga ik niet trekken en heb ik echt geen zin in. Ik moest stress vermijden, heel belangrijk. Volgens mij heb ik daar niet echt last van na 8 weken al hier te zijn, maar goed. De pillen moest ik innemen na het eten. Dit was ik eventjes vergeten, maar toen zaten die dingen al in mijn lijf. Grappig hoe ze hun pillenvoorraad beheren. Ze hebben gewoon van die plastic tasjes bij zich van de supermarkt en daar zitten dan een aantal strips in van van alles en nog wat. Na een hoop gezoek met zijn assistente de juiste gevonden en jippie, ik kan weer aan de pil. Een twintig minuten later en een miljoen lichter waren ze weer vertrokken. Eergisteren gepint en nu alweer haast blut. Vanavond lekker sateetjes gegeten op mijn eigen mini barbecue. Cappu besteld als nagerechtje. Hij kwam ook aan met een doos. Het leek wel een theedoos. Nu bleek dat hier 6 soorten verschillende suiker in zaten. Ook nog nooit gezien. Ook lag er een soort van koekje met chocola op mijn schoteltje. Vol enthousiasme mijn tanden hier ingezet, maar koekje kreeg ik maar niet doormidden. Gestopt uiteraard want ik heb geen zin om ook nog een dokter gigi (tandarts) te moeten bezoeken. Bleek het een kaneelstokje te zijn omhult met choco. Ze zijn in de bediening zo vriendelijk hier en doen echt alles voor je. Je mag nog net je eigen eten opeten., dat doen ze dan niet voor je. Van het hotel al weer meer dan 20 foto's gemaakt volgens mij. Nu even NL tv kijken, een douche nemen en dan proberen wat te slapen. Morgen even 'de stad' in. Moet credit voor mijn telefoon hebben, geld pinnen en ik wil hier naar de Borobudur en even kijken wat voor leuks er nog meer is. Weer een drukke dag dus.... Zit nu BVN te kijken, naar Bellicher!! Ver van huis, maar toch dichtbij.