Wat een stad!!!

Donderdagochtend keurig op tijd opgehaald en meteen op familiebezoek in Bandung. Zo grappig. Ze groeten elkaar hier ook op een, vind ik, hele beschaafde manier. Handjes gevouwen in een Namaste en dan steek je je handen uit en de familie waar je dan te gast bent, omsluit dan een beetje je vingers en dan weer naar Namaste. De neef was alleen maar grapjes aan het maken. Hij dacht dat ik op Bali gevlucht was van de Miss verkiezingen die daar schijnbaar zijn. Not. Mierzoete jasmijn thee gedronken en een schaaltje leeg gepeuzeld met lychees. Ik denk dat dat in plaats is van ons koekje bij de koffie. Na een uurtje op de thee te zijn geweest op weg naar Jakarta. Dat is ongeveer twee uurtjes rijden. Drie uur later was ik in mijn hotel. Super, super-de-luxe in een Executive suite op de hoogste verdieping van het hotel, de 23ste. Kamer is volgens mij 80 m². Zo'n mooie kamer heb ik nog nooit gehad en ik heb toch al veel hotels van binnen gezien. Dit is zó anders dan het vrijwilligershuis. Nou houd ik normaal gesproken helemaal niet van in bad gaan, maar ik was er toch en de warmte is lekker voor mijn rug. Een half uurtje volgehouden en toen lekker naar bed. Ontbijtje genuttigd in de Executive Lounge die alleen voor gasten van een dergelijke kamer zijn. Lekker rustig en niet hoeven wachten bij de broodrooster. Ook wel eens fijn. Pancake besteld met ananas. Is ook lekker en weer eens wat anders dan een bananapancake. Daarna opgehaald en naar het museum bij de haven Sunda Kelapa geweest. De chauffeur was eventjes zoek, maar na een tijdje was hij er weer. Hij was even lunchen. Toen ergens lunchen en op weg naar mijn afspraak bij een acupuncturist. Een redelijk taaie steak gehad maar het mierzoete toetje maakte veel goed. Sorbetijs met avocado en zwarte sticky rice, pinda's, hagelslag, roze gelatine sliertjes en mijn vullingen maar rammelen. De acupuncturist was even zoeken maar uiteindelijk gevonden. Paar naalden in mijn lijf en nog wat aan de slag geweest met de laser. Dat was wat minder pijnlijk dan stroom zetten op mijn knoop spieren in mijn rug. Weer veel pijn gehad en voor maandag een tweede afspraak gemaakt. Van daaruit kan ik dan meteen door naar het vliegveld. De rest van de dag eigenlijk niets meer kunnen zien of doen vanwege het verkeer hier. Wat een drama is dat zeg!! Elke straat, zonder uitzondering staat gewoon stil met auto's. We rijden amper. 3 kilometer rijden duurt haast een uur. De auto's, motorbikes en tuk tuks. Zo ontzettend veel. Je kunt hier makkelijker de straat oversteken dan in Yogya of in Bandung. Daar is het ook druk maar rijdt het verkeer nog enigszins. Hier sta je dus gewoon echt stil. Een verkeerde afslag pakken en je moet zo een half uur omrijden. Helaas veel in de auto gezeten dus vandaag, maar wel heel gezellig.
Zaterdagochtend na het ontbijt op zoek naar de plek waar mijn vader heeft gewoond in Jatinegara, het oude Meester Cornelis. De straat waar mijn vader heeft gewoond daar was bijna niets meer van over. Doorgereden en nog naar een begraafplaats geweest waar het graf van mijn opa zou moeten zijn. De begraafplaats was er niet meer, daar lag nu een parkeerterrein. Er zou nog een graf zijn maar daar waren ze nu aan het bouwen. Na wat navraag werd ons de plek gewezen. Ik liep er maar wat achteraan en voelde me net zo iemand in een tv-programma, een soort Spoorloos maar dan anders. Heel maf. De bouwplaats opgeflodderd op mijn flip-flops, wat zooi aan de kant geschoven maar geen naam op de steen. Het is dan zo gek om hier te zijn. De kerk waar mijn oma vroeger kwam toen ze hier woonde ook nog gezien. Toen we hier klaar waren naar het oude Batavia en twee musea bezocht. Daar werd ik op het plein aangesproken door een jongen van de highschool. Hij wilde me graag drie vragen stellen. Oké. What is your name, where are you from and why are you here? Ik denk dat ik alle drie de vragen goed had beantwoord want ik kreeg een cadeautje. Zo leuk, een klein portemonneetje. Daarna wat gedronken bij Café Batavia waar ze goede prijzen wisten te rekenen maar van het woord service nog nooit hadden gehoord. Veel bekende dingen van Jakarta onderweg nog gezien maar nergens uitgestapt. Toen op weg maar de Botanical Garden in Bogor waar we precies om 5 uur aankwamen; hek dicht. Na een praatje mochten we toch binnen en veel, heel veel mooi groen gezien. De foto's weer gemaakt en toen weer terug naar Jakarta. Lange dag weer en het in de auto zitten is echt killing. Op tijd naar bed omdat ik op zaterdag opgehaald zou worden om 7 uur om naar Cibadak te gaan. Na een drie uurtjes gereden te hebben kwamen we aan bij de dame die nog bij de kalkbranderij woont van mijn voorouders. Theetje gedronken en zelfgemaakte koekies gegeten en toen de bult op. Op het terrein stond nu een ander huis dan waar mijn oma vroeger heeft gewoond. Meer naar boven lag dan het graf van de opa van mijn oma. Heel bijzonder om daar te zijn omdat ik de plek alleen van de foto's ken en ineens sta je daar dan. Het graf zag er nog mooi uit en werd goed bijgehouden. Het ligt er al sinds 1930 maar zag er prima uit. Na een salade gegeten te hebben weer verder. Op naar het buitenhuis in Sukabumi van mijn reisgezelschap. Een beetje vervallen maar wat een plek. In het huis kunnen minstens 15 gezinnen in. Schitterend uitzicht, maar kan wel een opknapbeurtje gebruiken. Na de tour onderweg geluncht in een spannend restaurant. Ik heb de vis genomen die ik in Bandung had besteld toen ik babi kecap had besteld. Ik werd er terecht op gewezen dat een babi kecap bestellen in een moslimland een flater is. Ze eten hier geen varkensvlees.... Dit is echt mijn eerste grote flater hier. Denk ik zelf dan. Om half 4 in de auto en na half 11 terug in het hotel. Het was een grote file en dat voor een 100-150 kilometer. Echt niet grappig, maar je kunt geen kant op en alleen maar rustig blijven zitten. Lekker naar bed en nu op maandagochtend even lekker bij het zwembad liggen om mijn blog bij te werken. Om 4 uur een afspraak bij de acupuncturist, spullen nog inpakken en dan naar het vliegveld. Weer naar NL. Ik vlieg via Seoul. Geen feest. Vanaf Jakarta ongeveer 7 uur, in Seoul 5 uur wachten en dan bijna 12 uur naar Amsterdam. Ik ben dan dinsdagavond weer thuis na 9 weken weg te zijn geweest. Zal wel even wennen zijn met veel heimwee....