Puppets

Dinsdagavond naar een Wayang Kulit geweest. Dit een shadow puppet show met de Wayang poppen die de meeste van jullie wel kennen. Het is een soort poppenkast maar dan achter een doek met Wayang poppen. Niet met Jan Klaassen en Katrijn. Het meeste was in het Balinees of Bahasa. Ik hoor overigens het verschil toch niet. Waar het verhaal dus over ging, kan ik jullie helaas niet uitleggen. Het gaat over goed en kwaad en de Wayang pop is een belangrijk onderdeel van de ceremonies die ze hier vele hebben. Er zaten wel grappige stukken in. Zo waren Ronaldo, Don King, Monica Lewinsky aanwezig en deden ze een goede imitatie van hoe het hier op straat gaat met de taxi's; do you need taxi? - no thank you - you need transport? - no thank you - I make you good price, I give you discount. Cheap - no thank you - maybe tomorrow? Zo grappig. Er is namelijk een verschil tussen een 'taxi' en 'transport'. Taxi brengt je naar A en transport neemt je een hele of halve dag mee op reep. Die huur je dus in als je bezienswaardigheden af wilt gaan. Maandagavond kreeg ik nog een gratis lift aangeboden op de motorbike. Vriendelijk afgeslagen. Dat doe ik dus niet. Voor hetzelfde geld beland ik, ik weet niet waar. Hij was erg volhardend. Hij kon gewoon niet geloven dat ik gratis vervoer afsloeg en ik maar 'jalan jalan' bleef zeggen. Jalan jalan betekent zoiets als 'ik loop wel'. Toen ik in de rijstvelden liep, werd dat ook wel tegen me gezegd. Ik heb dat opgepakt als zoiets van 'zo, lekker aan de wandel?' Woensdagochtend op jacht op internet naar een hotel voor in Legian voor mijn laatste week hier op Bali. En geslaagd en een bevestiging van de boeking ontvangen in tegenstelling tot twee andere keren. Ben benieuwd. Arana Suite in Legian voor de Google freaks onder ons. Toen dat klaar was, even een klein probleempje. Ik heb op mijn deur aan de binnenkant zo'n palletje zitten om mijn deur af te sluiten. Toen ik de deur wilde openmaken, had ik dus ineens dat ding in mijn hand. Het enige wat ik kon zeggen was 'oei oei' en ik dacht dat ik voor de rest van de dag op mijn kamer zou moeten zitten. Gelukkig was dat dingetje niet afgebroken maar alleen losgedraaid. Pfff, opluchting alom. Ik zag het al helemaal gebeuren. Wachten om verlost te worden. Even naar de Balinese Etos geweest hier. Moest wat dingetjes hebben en meteen iets ontdekt wat gillend duur is. Tampons. Voor de dames onder ons, 8 stuks voor 7 euro. Stel je voor dat je hier woont. Dan ben je dus mooi de pisang. De tandpasta daarentegen kost dan weer de helft van thuis. Mooi meegenomen zeg ik dan maar. Daarna helemaal zin in om nageltjes te laten doen. Leuk kleurtje erop. Het begon aardig totdat ze begon te lakken. Ze bleef maar in het flesje roeren en de kleur op mijn nagel smeren. Zag er gewoon niet uit. Eraf gehaald en op naar de volgende nagel. Toen ze klaar was zei ze heel lief 'oké?' Ik niet blij dus. Dus weer eraf en op naar de volgende. Ik dacht, laatste kans en zei dat ze het er niet zo dik op moest doen. Geen geluk deze keer. Ik heb maar gezegd dat ze ermee moest ophouden. Mijn schuld ingelost en vertrokken. Ben blij dat ik geen pedicure had laten doen anders had ik nu geen bloemetjes meer gehad. Blijft toch goed erop zitten. Daarna lekker geluncht. Blijft toch ook leuk hier. Niemand te zien in mijn nabije omgeving en dan krijg je de vraag 'one person?' Nou kan het zo zijn dat er later nog iemand aanschuift, dus oké. Bestel je een cappuccino en dan krijg je dezelfde vraag. One? Blijven lachen en yes please, terima kasih. Bij het museum had ik dat van de week ook. Bestel je een tuna sandwich, vragen ze ook 'one'. Ik weet dat ik wat kilo's verloren ben tijdens mijn reis, maar dat ik er zo schraal bij loop, dat valt best mee. Als je dan zo op het terras zit, val ik toch nog wel van de ene verbazing in de andere. Onder de parasol, in de schaduw dus, liep het zweet nog van mijn lijf af. Je ziet dan mensen op een motorbike voorbij komen met een deken omgeslagen, een muts op en/of nog een dik fleece jack. Je zou denken, die pikken het af, maar je ziet het hier constant. Mijn telefoon weer opgeladen met wat credit en nu maar hopen dat het zonder internet is. Als ik een berichtje wil sturen, is mijn tegoed constant op. Erg frustie. Mezelf maar weer getrakteerd op 'oops' een ijsje. Zo lekker hier, yoghurt-strawberry-honey bij Oops Gelato. Zo heet de ijssalon. Echt een toppertje. Ik word daar wel blij van. Vandaag was het erg heet in Ubud. Dus ik dacht, voor wat frisse wind om af te koelen, mijn fan in mijn kamer aan te zetten. Leuk, het dak gaat er letterlijk bijna vanaf, heel mijn zooi door de kamer heen. En dit was nog maar standje 1. Ga die andere hogere standjes maar niet uitproberen. Denk dat heel mijn bungalow instort. Zo meteen weer op jacht naar een restaurantje om lekker te eten..... Bij jullie is het in de middag maar ik ga voor 'selamat makan'.....