Billen weer hersteld

Woensdag toch een beetje zere billen overgehouden aan de 5 uur durende zit op de Honda Beat. Volgens mij is er ook nog een lens uit mijn oog gewaaid tijdens mijn brommerrit. Hij zat gisteravond niet meer in mijn oog toen ik naar bed ging. Helaas. Ontzettend belabberd geslapen. Donderdagochtend dacht ik voor de tweede ochtend opvolgend gezelschap in mijn bed te krijgen. Heb het gevoel dat hier de apen zo door het dak kunnen zakken met hun gespring en gebonk. Niet echt iets waar ik op zit te wachten. Weer een wasje weggebracht. Handig hoor, voor een appel en een ei je was laten doen en vanavond alweer klaar. Mijn nieuwe accommodatie gecheckt voor zaterdag en de volgende nachten. Dat gaat dan ook weer op zijn Balinees. Ik had dus geboekt via internet maar geen bevestiging ontvangen. Toen ik het hele verhaal had uitgelegd, zei hij dat alles in orde was en dat ik gewoon kon komen. En dat terwijl hij mijn naam niet eens wist. Ik heb hem toch maar even gevraagd of hij het wilde checken omdat hij mijn naam niet wist. Bevestiging was dus door hen gewoon ontvangen. Alles okido dus. Gelukkig maar. Ik wil niet al te veel geld uitgeven aan een kamer en Ubud is op het moment erg druk. Constant internet afspeuren is ook niet echt mijn ding. Plaatjes kijken die in het echt er soms net iets anders uit zien en natuurlijk omrekenen en dan ook nog op een plek zitten die me aanspreekt. Daarna begonnen aan mijn hike naar Kopi Desa, drie kwartier lopen. Dan klinkt als een makkie, maar hier is dat niet echt het geval. Stoep op, stoep af, oppassen dat je niet in een gat verdwijnt op de stoep. Oppassen dat je niet uit je slippers gereden wordt als je op straat moet en dan naar, het volgens mij nog steeds, hoogste punt van Ubud. Daarnaast ook de verleidingen weerstaan om geen taxi te pakken. Elke 10 meter hoor je wel de vraag, taxi?, transport? Na de lunch weer terug naar Ubud. Er zit een spiertje overdwars in mijn rug, dus ik vond het weer tijd voor een massage. Daarnaast moest ik ook even een sanitaire stop maken. Als ik dat had geweten! Ze hadden net een toiletpot, zonder spoelbak, er zat een meisje op een matras op de grond haar huiswerk te maken, moest over de zooi stappen zonder mijn nek te breken en voor het gemak geen deur. Heel apart. Maar, when you gotta go, you gotta go. En dus ging ik. Uiteraard geen toiletpapier, maar daar ben ik inmiddels wel op voorbereid. Op de tafel en een massage gehad van een man. Die zijn toch heel anders sterk. Ik kan het niet goed uitleggen. Bij de vrouwen lijkt de kracht meer uit de handen te komen dan bij de mannen. Een uurtje later; zo glad als een aal van de olie, lijkend op een 'glow in the dark', mijn fontanellen weer rechtgezet en maar liefst 5 euro armer, stond ik weer buiten. Weer terug in het hotel me klaarmaken voor de avond. Even op stap met de yogajuf uit Chili. Heerlijke tapas gegeten bij The Laughing Buddha Bar en naar live muziek geluisterd. Aan de praat geraakt met een dame van Lombok die een eigen bedrijfje had in zoetwaterparels en verloofd was met een 24-jarige Engelsman. Zij was 25, yeah right. Ik schatte haar zeker in de dertig. Na de nodige cocktails (happy hour) en een paar gedeelde grote flessen Bintang weer op weg naar huis. Nog even een reggae bar in maar daar waren we vlug klaar, toch maar gewoon naar bed. Vanochtend was het herrie met de apen. Volgens mij hadden ze ruzie. Werd er een beetje bang van. Ben dus ook maar in mijn kamer gaan zitten. Deze keer niet ontbeten in het hotel maar in een leuk tentje naast het hotel. Veel leuker en ook nog lekkerder. Even mijn ticket geboekt naar Yogya en een hotel gereserveerd. Zaterdag 31 augustus vlieg ik en blijf in Yogya 3 nachten pitten. Verder maar rustig aan doen vandaag. Even credit voor mijn telefoon kopen en dan is de dag weer gevuld..... En voor het eerst sinds een week, hebben we denk ik regen in Ubud. Boven op de berg hebben ze afgelopen week weer de nodige buien gehad. Het is maar goed dat ik daar weg ben.