Het echte Bali?

Dinsdagmiddag een lekkere lunch gehad in een kleine warung en een meisje uit Chili leren kennen. Ze vroeg me of ik zin had om mee te gaan naar de Yogabarn. Het Walhalla hier om yoga te doen op een supermooie plek. Die middag had ik toch niets anders te doen, dus hupsakee. Ik heb geen les uitgekozen hoor, heb in die week daarvoor yoga voor de rest van het jaar gedaan en volgens mij komen daar ook de echte fanaten en zitten ze echt niet op zo'n stijve hark uit Belanda te wachten. Jammer dat de mensen die ik ontmoet de volgende dag Ubud alweer achter zich laten. Maar ik heb een nieuwe vriend gemaakt, een hotelman en die gaat voorlopig nergens naar toe. Die avond heerlijk nasi goreng met een gebakken eitje gegeten in een warung met een projectcoördinator van het vw-werk. Ze noemen hier alles een warung. Een restaurant, een winkeltje. Als je er iets kunt kopen, is het een warung. Woensdagochtend afgesproken om op de scooter naar de rijstvelden te gaan. Camera opgeladen, stappers aan en vest aan. Hij stond alweer helemaal klaar, ready to go. Hij zou nu zijn motorbike meebrengen met meer power. Heel trots, deze was pas drie maanden oud en op afbetaling gekocht. We zijn door de kleinste dorpjes gereden waar ik de attractie was. Een blanke achterop de scooter bij een Balinees. Een muffe helm op mijn hoofd die voor geen meter zit. Mijn hoofd lijkt 3x zo groot en raar van vorm. Iedereen kijkt hier zijn ogen uit, misschien wel gewoon vanwege mijn helm. Onderweg vielen we met onze neus in een processie voor een ceremonie. Zo mooi om die hele stoet te zien, op weg naar de tempel. Allemaal in klederdracht (kom even niet op een ander woord) en diverse kleuren, die vrouwen weer met die torenhoge offers op hun hoofd. Kleine kindertjes ook helemaal opgedoft. Ik heb wel weer een paar mooie plaatjes kunnen schieten en toen weer door. Even wat stapjes gemaakt op de rijstvelden (Unesco erfgoed, overigens) en wat gedronken met het meest schitterende uitzicht in Jatiluwih. Weer een hoop foto's gemaakt en heb er nu in totaal zo'n duizend al gemaakt. Rolletje nog steeds niet vol ;). Op de scooter praat hij de oren van mijn hoofd. Ik zeg ook gewoon vaak ja, ja en lach uitbundig omdat ik er soms echt niets van versta. Of het kwartje valt veel later. Als ik het goed begrepen heb, neemt hij een keertje zijn jongste dochter mee op pad en mag ik naar een bruiloft en wordt dan in traditionele kledij gestoken. Dat zal nog wat worden. Later weet ik jullie te vertellen of ik hem goed begrepen heb. Ik zit wel in de goede periode voor de ceremonies, juli, augustus. In deze maanden vinden dit soort gelegenheden plaats, dus ook de crematies. Ik had ook al een aanbieding in the pocket om naar overledenen te gaan kijken. Dat aanbod heb ik vriendelijk en glimlachend afgeslagen. Geloof niet dat ik daar op zit te wachten. Na ons drankje bij het overweldigende groen weer op de scooter en verder. Op naar de tempel. Weer eentje. Overigens had ik deze volgens mij nog niet gezien. Ik weet nooit zo goed wat mensen bedoelen als ze zeggen 'het echte Bali' zien. Toch denk ik dat me dit vandaag is gelukt. De kleine dorpjes, mensen die zich wassen in de rivier, ook na het toiletteren. De meest schitterende straten die nu al versierd zijn met allemaal rood-witte vlaggen voor Independance Day op 17 augustus en verder anderhalve toerist gezien en dat was bij de rijstvelden tegen lunchtijd. Mensen die gewoon hun leven leiden. Als ik dan zo hier ben, kan ik nog niet goed bevatten dat ik hier achterop zit bij een wildvreemde man die me gewoon rondtoert en vol trots zijn land laat zien. Hij is echt trots. Ik hoor nu voortaan ook bij zijn familie. Dat is zo mooi hier. Dat heb ik vorig jaar tijdens onze rondreis op Bali wel gemist bij onze Balinese reisleider. Er is zoveel te vertellen over Bali. Alles is hier zo anders, maar zo ontzettend aangenaam. Van de week twee kamers geboekt, maar van beide geen bevestiging ontvangen. Een adres krijg ik hier maar niet gevonden. De andere waar ik mijn creditcard gegevens heb achtergelaten, ga ik morgen maar eens even bezoeken of ze wel een reservering hebben ontvangen. Ik wil natuurlijk niet dat ik als no-show'er dadelijk moet betalen. Het gaat toch om een paar miljoen. Gek is wel, dat met al mijn vaste lasten die ik thuis heb, tot nu toe nog elke maand geld overhoudt. Thuis blijven in dit geval is dus echt duurder. Aan lunch en diner geef ik hier zo'n 20 euro uit per dag. Als een goede steak hier een tientje kost, vind ik dat al duur. Gewoon belachelijk. Vooral omdat je voor de helft echt meer dan prima kunt eten en toch prijzen vergelijkt. Donderdag weer een dagje vrij en geen spannende plannen.