Krampjes

Gisteravond na een heerlijke loempiamaaltijd weer op weg naar Kopi Desa. Maandag heb ik 's middags op bed gelegen. Mijn darmen waren een beetje van slag. Lopen met krampen is dan niet echt een feest. Na dat gerust, ging het gelukkig wel beter. Aan de thee dan maar 's avonds en toch maar weer een lemon crumble erbij. Taartjes zijn heerlijk hier. Toen we wilden afrekenen, was dat al voor ons gedaan. Heel gek. Wij wisten hier natuurlijk niets van. Wel heel aardig. Toen ik thuis kwam lagen die jonge meiden alweer te slapen. Lenzen maar buiten uitgedaan zoals bijna elke avond. Ik heb al een paar lenzen verprutst hier door ze niet goed in het bakje te doen in het stikdonker. Het blijft toch wel een beetje behelpen hier maar ook dat went wel. Vanochtend nog even ons overdraagformulier ingevuld om over te dragen aan de volgende vrijwilligers. Hoop maar dat ze er wijs uit kunnen. Deze week heeft de school vrij waar ik les heb gegeven. Gisteren zijn er andere vrijwilligers gestart met meteen een heel apart verhaal. Op straat zie je hier regelmatig mensen voorbij komen met een kapmes in hun hand. Grappig om te zien. Iets minder grappig als deze op je eerste dag de klas binnenkomt en een kind meeneemt uit de klas, omdat hij dacht dat het kind geld had gestolen van zijn zoon. Dan kijk je toch wel even raar op. Vooral als je denkt dat het gewoon de tuinman is van de school. Dan is het ook erg ongemakkelijk dat je de taal niet spreekt. Vanmiddag naar Ubud gewandeld. Eerst even geluncht met een erg mooi uitzicht op het paleis. Wat rondgelopen en wat winkeltjes bekeken. Wel vervelend dat je niet gewoon op je gemak kan rondkijken. Weer een broek gekocht. Zo'n zelfde als ik al had maar nu met minder gillende kleuren. Gewoon donkerblauw. Weer goed afgepingeld denk ik. Weet niet wat de verkoopster denkt. Daarna maar weer een spa ingeschoten voor een french manicure en armmassage. Kost dus echt niets hier. Bijna een uur op een lazyboy gezeten voor nog geen 5 eurootjes. Nog even een Ubud Sunrise genuttigd en toen weer terug naar huis. Net voor ik Ubud uitliep werd ik aangehouden door een dame met scooter (kwam best goed uit) die zei me te herkennen. Ze wist dat ik in het teachers house zat. Volgens mij heb ik ze echt nog nooit gezien hier maar dat mag de buik niet rimpelen. Tripje naar huis had ik in the pocket. Gewoon in een jurk op de scooter. Niet op z'n charmantst dus, maar wel gewoon praktisch en daar houden ze hier wel van. Ik ook overigens. Eenmaal terug de dame uitbundig bedankt en gevraagd of ze een drankje wilde maar dat wilde ze niet. Ik dus gewoon weggelopen en toen kwam ze me achterna met een verhaal waar ik niet al teveel van begreep. Lang verhaal kort; ze wilde geld. Ik had haar 5000 rupiah gegeven maar dat vond ze niet genoeg en vroeg nog 10000 erbij. Ik had net 2 miljoen gepind maar zei dat ik niet meer had. Liegen leer je hier dus ook en gaat me ook al goed af. Nog 2000 gegeven en toen ging ze weg. Kon ze rijst voor haar oma kopen. Ritje scooter heeft me ongeveer 50 cent gekost al met al. Taxi was duurder geweest en de scooter is toch wel heel leuk. Lekker de wind in je haren en ik hoefde de bult niet te beklimmen. Ook wel eens fijn na een middag slenteren. Nu dus weer aan de koffie bij Kopi Desa en dan is mijn dag hier alweer bijna om. Bedankt allemaal voor jullie leuke reacties op mijn blog. Leuk om te lezen!!