Laatste week juf zijn

Deze week geef ik alleen les samen met mijn Nederlandse kamergenoot. Na vorige week wilden we er een leuke week van maken en goed afsluiten. Tot nu toe is dat ons goed gelukt. Wel een fijn gevoel. Vorige week ging het allemaal een beetje moeizaam. Elke dag behandelen we nu een thema. Maandag the animals, dinsdag het huis. We hadden tekeningen op het bord gemaakt met dingen die je in een huis kunt vinden. Deze moesten ze in hun schrift op de goede plek in hun huis tekenen. Daarna hebben we ze zinnetjes laten maken. Moeilijk voor ze. Daarna mochten ze hun huis kleuren. De kinderen willen niet heel graag op de foto maar nu wel! Trots dat ze waren. Zo leuk om te zien. Daarna met z'n allen voor de klas met hun tekening op de foto. Yes, toch nog alle kinderen op de foto. Ik had ze die dag ook mijn boekje laten zien dat ik thuis gemaakt had over mezelf. Dit vonden ze bijster interessant. Mijn huis, onze feestdagen en tradities. Vooral Sinterklaas was indrukwekkend. Zo'n man met een baard op Amerigo. Het leverde heel wat oeh's en ah's op. Woensdag hadden we als thema food. Beetje lastiger, vooral met het maken van zinnen. We hadden maar zeven kinderen en halverwege de les moesten er nog twee kinderen weg voor de ceremonie. Het was offering for fortune. Je ziet dan bij ons door de straat allemaal van die vrouwen met die torenhoge offers lopen. Sommige liepen zelfs met een cake op hun hoofd en met heel veel fruit. Heel mooi om te zien maar ook indrukwekkend. Ik heb nog geen vrouw gezien waarbij het hele boeltje van hun hoofd viel. Moeten wij eens proberen. Gisteravond met een paar meiden gaan eten bij Café Vespa. Even geen Balinees eten. Het was wel het welkomst/afscheid diner maar die hebben we elke week. Te massaal. We zitten dan, ik denk, met zo'n honderd vrijwilligers bij elkaar en zodra we mogen eten vliegt iedereen als een malloot op het eten af. Bizar gewoon. Niets voor mij dus. Gisteren lekker penne met pasta gehad. Een dame was al niet lekker en wilde naar bed. Ik ben met haar meegelopen. Tot mijn schrik viel ze midden op straat flauw en is wel even buiten westen geweest. Daar sta je dan.... Gelukkig zijn de mensen hier zo behulpzaam en het duurde dan ook niet lang voordat er een paar mannen kwamen helpen. Ik had ze gezegd dat we een auto moesten hebben. Die ene wilde haar wel even op de scooter naar de dokter brengen. Niet dus. Daarna met de auto naar de clinic geweest. Gelukkig gaat het weer wat beter, maar het was wel even schrikken. Daarna maar even een Bintang genomen. Even relaxen ;)).
Donderdag weer een leuke lesdag gehad met de kindjes. We hadden er een nieuwe student bij. Een manneke van een jaar of twee. Volgens zijn zus was hij vijf jaar maar daar geloofden we allebei niets van. Wel een leukertje om te zien en hij zat ook steeds te kijken. Onze laatste dag was toppie. In de ochtend even naar de Bintang (supermarkt) gelopen om daar iets leuks te zoeken voor onze laatste schooldag. We hebben schriftjes gekocht van Angry Birds waar we hun naam op geschreven hebben. Binnenin hadden we geschreven dat ze goed moesten oefenen en dat we ze zouden missen. Op school aangekomen kregen we van de kinderen weer bloemen en veel knuffels. Na onze geshop hebben we nog even bingokaarten gemaakt. Oh ja, voor mezelf nog nieuwe slippers gekocht want de slippers die ik had meegenomen vielen al na een week bijna uit elkaar. Als eerste speelden we hangman op school en daarna hebben we woorden op het bord geschreven waarbij we letters weglieten. Sommige woorden in het Bahasa zijn hetzelfde als in het Nederlands. Ik had knalpot opgeschreven en dat leverde een hoop gegiechel op. Tijdens de bingo zat er een meisje te huilen. Wij hadden allebei geen idee waarom. Bleek later dat ze jaloers was op andere kinderen omdat ze geen bingo had. Tijdens de pauze plakken de kinderen haast aan je en sommigen moesten huilen. Toen we weggingen kregen we weer de bekende high-fives met hele tranendallen. Grappig wel dat er ook een paar zeggen ' see you tomorrow' tussen hun tranen door. Geen idee wat het betekent dus. Na school vlug naar huis om mijn spullen in te pakken voor een weekendje Sanur. Daar zit ik nu dus. Een huisje op een gooi van het strand. Lekker hoor! Volgende week ben ik lekker vrij en kan ik heerlijk naar Ubud. Lekker een beetje rondwandelen, massage meepikken en kijken wat er nog meer voorbij komt. Maandag eerst even een Balinees van onze stamkroeg Nederlands leren. Hij kan al wat Nederlands maar wil heel graag oefenen. Aangezien ik dan toch niets heb vaststaan, leek me dit wel leuk. Het vrijwilligerswerk gaat dus gewoon nog even door. En zo kom ik hier mijn tijd wel door. Ik ben nu ongeveer drie weken weg. Bij een normale vakantie zou ik nu dus al op weg naar huis zijn. Eerlijk gezegd, ik moet er niet aan denken. Ik heb het hier zo ontzettend naar mijn zin dat ik het dadelijk jammer ga vinden dat ik wegga uit Ubud. Nog geen idee wat ik dan ga doen of waar ik naar toe ga. Ik ben thuis vergeten om mijn plannetje dat ik thuis had gemaakt te printen. Beetje oenig, maar ja. Ik improviseer wel wat. Ik wil nog wel even naar Candidasa en voor de rest geen idee. Misschien toch ook nog even naar Kuta. Ik laat het allemaal maar over me heen komen. Geniet in NL nog van het mooie weer. Ik ben voorlopig nog niet terug, dus het mooie weer blijft voor jullie nog wel even ;).
Liefs aan iedereen!